Η κλοπιδογρέλη και η τικαγρελόρη είναι ανταγωνιστές του υποδοχέα P2Y12 που αναστέλλουν τη διφωσφορική αδενοσίνη του πλακιδίου (ADP) αναστέλλοντας επιλεκτικά τη δέσμευση της διφωσφορικής αδενοσίνης (ADP) στον υποδοχέα P2Y12 των πλακιδίων και τη δραστηριότητα του δευτερογενούς συμπλόκου GP.IIab/GP.IIa/IΙ με τη μεσολάβηση ADP.

Και τα δύο είναι κλινικά κοινώς χρησιμοποιούμενα αντιαιμοπεταλιακά, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη της θρόμβωσης σε ασθενείς με χρόνια σταθερή στηθάγχη, οξύ σύνδρομο στεφανιαίας αρτηρίας και ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.Ποια είναι λοιπόν η διαφορά;

1, Η ώρα έναρξης

Η τικαγρελόρη είναι πιο αποτελεσματική και για ασθενείς με οξύ σύνδρομο στεφανιαίας αρτηρίας, μπορεί να δράσει γρήγορα αναστέλλοντας τη συσσώρευση των πλακών, ενώ η κλοπιδογρέλη είναι λιγότερο αποτελεσματική.

2, Πάρτε τη συχνότητα δόσης

Ο χρόνος ημιζωής του Clopidogrel είναι 6 ώρες, ενώ ο χρόνος ημιζωής του Ticagrelor είναι 7,2 ώρες.

Ωστόσο, οι ενεργοί μεταβολίτες της κλοπιδογρέλης δεσμεύονται μη αναστρέψιμα με το υποκείμενο P2Y12, ενώ το άτομο Ticagrelor και P2Y12 είναι αναστρέψιμο.

Επομένως, το Clopidogrel λαμβάνεται μία φορά την ημέρα, ενώ το Ticagrelor χορηγείται δύο φορές την ημέρα.

3, Αντιαιμοπεταλιακή δράση

Τα αντιαιμοπεταλιακά του Ticagrelor ήταν πιο αποτελεσματικά και οι μελέτες έδειξαν ότι η Ticagrelor δεν είχε καμία διαφορά στη μείωση του καρδιαγγειακού θανάτου και του εμφράγματος του μυοκαρδίου, που ήταν υψηλότερο από ό,τι στην ομάδα της κλοπιδογρέλης, και στο εγκεφαλικό.

Με βάση τα οφέλη της θεραπείας με Ticagrelor σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (ACS), οι σχετικές οδηγίες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό συνιστούν τη χρήση του Ticagrelor για θεραπεία με αντιαιμοπεταλιακά πλακίδια σε ασθενείς με ACS.Σε δύο έγκυρες οδηγίες από την Ευρωπαϊκή Ένωση Καρδιολογίας (ESC NSTE-ACS Guidelines 2011 and STEMI Guidelines 2012), η κλοπιδογρέλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν θεραπεία με Ticagrelor.

4, Κίνδυνος αιμορραγίας

Ο κίνδυνος αιμορραγίας από τη μακροχρόνια χρήση του Ticagrelor ήταν ελαφρώς υψηλότερος από αυτόν της κλοπιδογρέλης, αλλά ο κίνδυνος αιμορραγίας ήταν παρόμοιος στη βραχυχρόνια χρήση.

Μελέτες του KAMIR-NIH με βάση τον πληθυσμό της Ανατολικής Ασίας δείχνουν ότι ο κίνδυνος αιμορραγίας TIMI ήταν σημαντικά υψηλότερος σε ασθενείς ηλικίας ≥ 75 ετών από ό,τι στην κλοπιδογρέλη.Επομένως, για ασθενείς με acS ηλικίας ≥ 75 ετών, συνιστάται η επιλογή του Clopidogrete ως προτιμώμενου αναστολέα P2Y12 με βάση την ασπιρίνη.

Η θεραπεία με αντιαιμοπετάλια για ασθενείς με χαμηλό αριθμό μικρών πλακών θα πρέπει επίσης να αποφεύγει την επιλογή του Ticagrelor.

5, Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες

Οι πιο συχνά αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με Ticagrelor ήταν δυσκολία στην αναπνοή, μώλωπες και ρινορραγίες, οι οποίες εμφανίστηκαν σε υψηλότερο ποσοστό από ό,τι στην ομάδα της κλοπιδογρέλης.

6, Αλληλεπιδράσεις με φάρμακα

Η κλοπιδογρέλη είναι ένα προϋπάρχον φάρμακο, το οποίο μεταβολίζεται εν μέρει από το CYP2C19 ως ενεργό μεταβολίτη του και η λήψη ενός φαρμάκου που αναστέλλει τη δραστηριότητα αυτού του ενζύμου μπορεί να μειώσει το επίπεδο στο οποίο η κλοπιδογρέλη μετατρέπεται σε ενεργό μεταβολίτη.Ως εκ τούτου, η συνδυασμένη χρήση ισχυρών ή μέτριων αναστολέων του CYP2C19 όπως ομεπραζόλη, εσομεπραζόλη, φθοροοναζόλη, βολικοναζόλη, φλουοξετίνη, φθοροβολαμίνη, κυκλοπροξακίνη, καμάσι δεν συνιστάται.

Η τικαγρελόρη μεταβολίζεται κυρίως από το CYP3A4 και ένα μικρό μέρος μεταβολίζεται από το CYP3A5. Η συνδυασμένη χρήση αναστολέων του CYP3A μπορεί να αυξήσει τη Cmax και την AUC της τικαγρελόρης.Επομένως, η συνδυασμένη χρήση της τικαγρελόρης με ισχυρούς αναστολείς του CYP3A όπως η κετοκοναζόλη, η ιτρακοναζόλη, η βορικοναζόλη, η κλαριθρομυκίνη κ.λπ., θα πρέπει να αποφεύγεται. Ωστόσο, η συνδυασμένη χρήση επαγωγέα CYP3A μπορεί να μειώσει τη Cmax και την AUC της τικαγρελόρης, αντίστοιχα.Ως εκ τούτου, η συνδυασμένη χρήση ισχυρού επαγωγέα του CYP3A, όπως δεξαμεθαζόνη, φαινυτοΐνη νατρίου, φαινοβαρβιτάλη και καρβαμαζεπίνη, θα πρέπει να αποφεύγεται.

7, Αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια

Ο PLATO, σε μια μελέτη ασθενών με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο με νεφρική ανεπάρκεια, έδειξε σημαντική αύξηση της κρεατινίνης ορού στην ομάδα της τικαγρελόρης σε σύγκριση με την κλοπιδογρέλη. Περαιτέρω ανάλυση ασθενών που έλαβαν θεραπεία με ARB έδειξε αύξηση 50% στην κρεατινίνη ορού >, ανεπιθύμητη ενέργεια που σχετίζεται με τα νεφρά τα συμβάντα και οι ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη νεφρική λειτουργία ήταν σημαντικά υψηλότερες στην ομάδα της τικαγρελόρης από ό,τι στην ομάδα της κλοπιδογρέλης. Ως εκ τούτου, η κλοπιδογρέλη + ασπιρίνη θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή για ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια.

8, Αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία σε ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα/υπερουριχαιμία

Η παρατεταμένη χρήση της τικαγρελόρης έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας. Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια της θεραπείας με τικαγρελόρη, η οποία μπορεί να σχετίζεται με την επίδραση των ενεργών μεταβολιτών της τικαγρελόρης στον μεταβολισμό του ουρικού οξέος. Ως εκ τούτου, η κλοπιδογρέλη είναι η βέλτιστη αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία για την ουρική αρθρίτιδα /ασθενείς με υπερουριχαιμία.

9, Αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία πριν από το CABG (στεφανιαία παράκαμψη)

Ασθενείς που έχουν προγραμματιστεί για CABG που λαμβάνουν χαμηλή δόση ασπιρίνης (75 έως 100 mg) δεν χρειάζεται να σταματήσουν προεγχειρητικά. Οι ασθενείς που λαμβάνουν αναστολέα P2Y12 θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο διακοπής της τικαγρελόρης για τουλάχιστον 3 ημέρες και της κλοπιδογρέλης για τουλάχιστον 5 ημέρες προεγχειρητικά.

10, Χαμηλή αντιδραστικότητα της κλοπιδογρέλης

Η χαμηλή αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων στην κλοπιδογρέλη μπορεί να οδηγήσει σε χρόνο ισχαιμίας.Προκειμένου να ξεπεραστεί η χαμηλή αντιδραστικότητα της κλοπιδογρέλης, η αύξηση της δόσης της κλοπιδογρέλης ή η αντικατάστασή της με τικαγρελόρη είναι κοινές επιλογές.

Συμπερασματικά, η τικαγρελόρη δρα γρήγορα και έχει ισχυρότερη πλάκα ανασταλτικής δράσης.Στη θεραπεία του οξέος στεφανιαίου συνδρόμου, η τικαγρελόρη έχει καλύτερη αντιθρομβωτική δράση, η οποία μπορεί να μειώσει περαιτέρω τη θνησιμότητα, αλλά έχει υψηλότερο κίνδυνο αιμορραγίας και έχει υψηλότερες ανεπιθύμητες ενέργειες όπως δύσπνοια, μώλωπες, βραδυκαρδία, ουρική αρθρίτιδα και ούτω καθεξής από την κλοπιδογρέλη.